Dienstvriendenweekend 30 september, 1 en 2 oktober 2022
Luister ondertussen naar Rod:
Flj89 2022 Elahuizen
In het leger, waar wij vandaan komen, is er een dingetje met hiërarchie; dat weet je van het leger, ik zou zelfs zeggen: wie kent het nie.
Wij van het flj89 hebben dat gedoe tot dusver stelselmatig weten te ondergraven, negeren, bagatelliseren en zelfs kunnen bespotten,
maar heel langzaam sluipt er bij ons ook een mespuntje ordeningsbereidheid in. En er is zelfs wat onevenwichtigheid ontstaan in de
gelederen. Dat is jammer, maar het heeft ook voordelen.
Ik zal deze varkentjes puntsgewijs bewassen:
1. de ordening op provincie
We zijn dit weekend beland op Friese bodem, wat inhoudt dat er met een bootje gevaren gaat worden. Dit alles onder het motto:
Vaar met gevaar en bedaar. De voertaal is Fries (ik denk niet dat fries met zonder hoofdletter geschreven worden mag...).
Drie van onze flj89-vrienden kunnen deze taal wel verstaan en vier
vrienden niet. Ja, zeggen de Friezen dan, dan had je maar in Friesland geboren moeten worden (maar dan in het Xries dus). Nou ja,
meteen onbegrijpelijk.
Op de vrijdagverzamalavond vindt er een kleine vingervaaroefening plaats met een schuit die we nog uit het verleden kennen. Heel veel
jaren geleden zijn we hier mee weggeweest. Gertjan meent zich te zelfs te herinneren dat we op de bodem van deze schuit de nachten
doorbrachten en dat het ding bovendien onbestuurbaar was voor niet-kenners. Het bleek allemaal waar te zijn.
In Friesland is de geschiedenis zoals die is.
Als relatieve buitenstaanders proberen we de romantiek van de puurheid en weilanderigheid te begrijpen;
vooral om om te kunnen gaan met de ledigheid van het landschap. De vaarmogelijkheden voor onze boten
zijn natuurlijk overweldigend, vandaar dat hier punten gescoord kunnen worden voor en door onze Friese medemens. Ik zou zeggen: 1 - 0.
2. Ordening op leeftijd
Gertjan is het jongst, dus die heeft sowieso niks te vertellen en Hans het oudste, dus die is de baas. Zou je zeggen.
Maar zo is het niet geregeld in de flj89-gelederen. Je bent niet het oudste op basis van je leeftijd, maar op basis van de lichting
waar je in hebt gezeten in de periode die onmiskenbaar het belangrijkste voor je is geweest, namelijk de tijd die je in het Fanfarekorps der
Limburgse Jagers zat. Laat dat duidelijk zijn.
Gertjan en Erik zaten in lichting 89-1.
Zij zijn daarmee de groepsoudsten. De rest kwam ergens daarna. Geen idee.
Erik laat het woord vaak aan Gertjan, die graag meedeelt hoe de lichtingen
daaronder zich moeten gedragen. Daar ontstaat wel eens wat wrijving omdat de jongere lichting wel praatjes heeft,
maar toch niks te vetellen heeft.
Mochten er problemen zijn dan worden die meestal opgelost met steekpenningen of girobetaalkaarten. In sommige gevallen worden er offers gebracht.
Dat kan ver gaan, maar dat hoeft niemand te weten. Wij weten hoe het werkt. Nog hogere legereenheden zijn hierin sturend.
3. Ordening op muzikaliteit
Muziek is ons leven. Dat geldt voor Roel, die alles heeft opgegeven om Engeländermusik te kunnen spelen. Hij is in een bouwvallige
boerderij gaan wonen om nog Limburgerderser te lijken. In seiner Leiderhösen ist er gelücklich. Tenminste, ja, denken wij dan, waarom
niet. Het prachtige muziek, stemmig, helder, helend en het is razend knap.
Vriend Erik speelt zijn hele leven magnifieke, heerlijke jazz, waar helaas niemand naar wil luisteren, maar wat wel doet vermoeden dat hier
heel veel research en passie aan ten grondslag ligt.
De rest van onze flj89vrienden doet z'n gebruikelijke fanfaredingetjes. Veilig, maar heel fijn.
Zo liggen de posities vast.
Maar dan blijkt dat de traditionele HaFaBra-muziek nogal een
upgrade gehad heeft. Harold komt bijvoordbeeld met beelden van zijn orkest met hele lichtshows, gastsolisten,
choreografieën, soundsculptures en afterparties. Daarmee draait voor ons het beeld.
De fanfare is niet meer wat het vroeger was. Het is tegenwoordig hip and happening! Heerlijk.
Goeie muziek, blij publiek en blije muzikanten.
4. Ordening op auto
Je zou denken dat deze slag ook Gertjan is, omdat hij een Porche heeft gehad, maar dan komt Guus het terrein oprijden. Hip, trendy, rustig
als altijd, maar dus wel in de nieuwste Tesla. Mijn god, wat een vermogen, wat een stijl en souplesse. Mileuvriendelijk, onderhoudsvrij.
Guus blijft onderkoeld. Master. Guus is het meest solide van ons allemaal en hij weet het.
De volgende kandidaat in deze autocategorie, is de Skoda Fabia TDI uit 2007 van Erik. Die bolide heeft er net 4 ton op zitten, en
die gaat de 8 ton ook nog wel halen.
De rest van de vrienden moet door het stof. Allemaal brandhout, of hoe zeg je dat bij auto's?
Guus heeft deze slag met verve gewonnen.
5. Ordening op bedrijfskundig inzicht
Nou ja, op een gegeven moment zaten we dus een beetje te hangen op de bank toen Het Bedrijfsleven binnenkwam. Harold, Gert jan en Guus
weten alles van procesbeheersing, global suggestions, voorbeeldfuncties, last minute decisions, protocol manipulation and
operational quantification.
De rest moest ademloos toehoren hoe men met een leidersfunctie moet omgaan. Leiding geven en winst. Er werden helaas
geen bedragen genoemd bij deze meeting, want blijkbaar is dat een soort gentlemen-agreement
om niet de ander voor het hoofd te stoten, maar hier moeten zeker miljarden euro's, dollars en roebels rondgaan.
Roel, Hans en ik hebben hier kostbare punten verloren met onze middenklasse-werknemers-sfeer-attitude. Liza heeft helemaal niks meer in te
brengen sinds hij leraar is geworden.
6. Ordening op zeilkwaliteiten:
Harold, Gertjan en Hans hebben papieren, schijnt. Maar hoe moeten we dit verder objectiveren, kaderen of zo je wilt placeren?
Sommigen van ons vonden het leuk om te zeilen, maar sommigen, waaronder een opruechte Fries, vond het spannend.
Sommigen zijn bekend met de terminologie maar minder bekend met de praktijk.
Soms was dit ook andersom. Enfin, we werden allemaal een beetje nat door de regen en de golven en we waren één met de natuur en
het was gewoon heel leuk en er is niks kapot gegaan.
7. Ordening op niet-zeurgedrag
Allemaal geslaagd. Bijvoorbeeld: Hans had de lunch geregeld. Brood van de supermarkt met boterhammenworst, een glas melk en een
appel. En dan is er niemand in deze formidabele groep van zeven die zegt: 'ik lust geen melk'. '
Ik heb een boterhammenworstallergie'.
'Brood bevat gluten'. En er is ook niemand die zegt: 'in Amsterdam kan je op elke hoek zuurdesembrood kopen'. 'Niet aankomen, dat is mijn kopje'. 'Hoe lang duurt het nog'.
En verplicht appeltaart eten. En dat maakt onze groep zo hecht, dat we best nog een paar jaartjes meekunnen.