'Warme kleren mee' had ik gezegd want 'de omstandigheden zijn hiel bar hier in het noorden'. (Storm e.d.)
Niet iedereen had deze raad ter harte genomen en dus kwam de helft op vrijdagavond in zijn najaarsjasje lekker warm uit
de comfortabele Skoda gerold (indereen heeft een Skoda, vanwege het milieu en de prestaties).
'Dat is ver!' en 'wow!' waren de kreten die om het hardst geroepen werden bij het zien van de eindkilometerstand en het schitterende
uitzicht op de dijk. Over wat er vervolgens die avond allemaal gebeurde worden geen mededelingen gedaan, maar kan als geslaagd de boeken in.
De volgende dag was gereserveerd voor de barre scootertocht. Roel was een
beetje zenuwachtig of hij het wel zou kunnen en Hans was de enige die er qua kledingkeuze goed op voorbereid was.
Er viel een lichte motregen, maar de vooruitzichten waren goed, dus wij lieten ons niet uit het veld slaan. We gingen op weg.
Eerst een rondje door de binnenstad van Hoorn. De oude pakhuizen, de Hoofdtoren, de oude en de nieuwe haven. We kwamen ogen en oren tekort om
het schouwspel tot ons door te laten dringen. De Rode Steen en de markt. Je moet het gezien hebben. Voorts ging het richting dijk.
En toen was het gaan. Met 25 km/h op de scooter. Volgas richting Etersheim alwaar wij opstaken voor koffie en appeltaart.
We hadden tenslotte al bijna 7 km afgelegd!
We wisten geen van allen waar we heen zouden gaan, want de leiding die in handen was van Harold en Erik konden het niet eens worden over
de afstand die nog tot Volendam afgelegd diende te worden en derhalve konden we ook niet bepalen of de tocht te zwaar zou uitvallen voor de jongens,
maar we waagden de gok. En het pakte goed uit! Uitgeput kwamen we aan in Volendam, alwaar we ons tegoed deden aan vis, bier en vriendschap.
In Volendam is heel weinig te beleven. Volendam bestaat alleen om Volendam zelf. Maar je moet er geweest zijn, en we hebben manmoedig de
verleiding weestaan om een volendammer kostuum aan te trekken. Dat zou je inderdaad je levenlang niet meer vergeten en zover wilde we het niet laten komen.
het hotel
Wij zingen het BLJ op de scooter
Vermeend oorlogsmisdadiger JP Coen
De hoofdtoren, de trots van Hoorn
We stoppen om alles wat we hebben aan te doen
Onzekerheid alom
Wat een uitzicht
Even stoppen
Niet van de paden af was ons heel! duidelijk gezegd
Volendam met z'n haven
Even een visje, want dat hoort zo
Piraterij en plundering
Guus, Hans, Roel, Gertjan, Harold, Erik, Liza
De route, de kortste ja.
Snel gingen we terug naar de metropool Hoorn. De scooters aftanken en snel terugbrengen om op tijd te zijn voor het eten in
de Beiaard. Eenvoudig doch voedzaam en lekker. Ik was heel blij dat Gertjan mij
even met de auto naar de schouwburg wilde brengen, waar ik zou repeteren, maar waar ik al bang voor was gebeurde: Gertjan
komt met het Hoornse eenrichtingsverkeerbeleid nooit
en te nimmer meer terug bij het restaurant en dus van lieverlee moest het thuisfront maar even gebeld worden voor een update.
Na het diner stond er een bezoek aan het plaatselijke popfestival 'pop @ the Park' op het programma. Zelf deed ik mee in het grote orkest o.l.v Wouter Hakhoff dat met alle frontmannen en -vrouwen van de optredende groepen een overzicht gaf van de stand van zaken in de hedendaagse popmuziek. Leuk aan
zo'n festival is dat je zelf uit kan maken waar je gaat kijken en je kan ook nog gezellig wat drinken als je daar zin in hebt.
Naderhand bleek dat het festival tot 5 over 1 duurde en dat je in Hoorn niet na 1 uur nog naar een kroeg kan. Dus gingen we weer naar huis waar het evengoed
heel laat en gezellig werd. 's Zondags ging iedereen huiswaards en is daar veilig aangekomen.
