Dienstvriendenweekend 13/14/15 maart 2025 Amsterdam
André Hazes kan niet ontbreken:
Amsterdam, stad van zeelieden en uitschot, was dit jaar de plaats van keuze.
We hebben onze ogen uitgekeken, maar voornamelijk omdat er zoveel toeristen waren.
Ons hotel was midden in de rosse buurt, waar het altijd druk is en waar je altijd patat kan eten.
Op de verzamelplek, Hotel-café Winston op de Warmoesstraat, ook wel bekend van de politiepost
en haar roemruchte verleden van drugsoverlast, is tegenwoordig heel goed te doen.
Een kamer voor ons zevenen was wat krap bemeten, maar dat ging supergoed. Wij zijn echt ape-relaxed!
Hotel St. Christopher Winston
boven: Roel, Hans, Gertjan, Erik onder: Harold, Guus, Lisa
Casablanca
Karaoke in het Duits door Guus en Liza
Karaoke met Hans
Patat voor in de nacht bij Mr. Tom
In Casablanca, wat overigens een bekend muziekcafé is geweest, mochten enkelen van ons zingen. Dat zijn ook de enige
zuivere noten van de avond geweest, want de rest was knoertevals! Maar het was wel heel gezellig.
Daarna hebben we nog even rustig aan gedaan in Het Elfde Gebod, wat ook op de Zeedijk ligt. Een echt Amsterdamse plek.
Op tijd naar het hotel. De nachtrust was voortreffelijk! We hechten daar nogal aan op deze leeftijd.
We hebben een 8-persoonskamer geboekt, maar we zijn met z'n zevenen. Het hotel had gewoon ook het
achtste bed verhuurd, maar wij hebben deze persoon nooit gezien of zelfs maar zien bewegen.
Het gordijntje bleef dicht.
Mysterie nummer 1.
De volgende morgen hebben we ontbeten bij café 'de Jaren'. Heel gezellig. Waarna we langs de bloemenmarkt,
een toeristenwinkel en de Leidsestraat naar het Stedelijk Museum zijn gelopen.
Opvallend waren de vele TikTokrijen op plekken waar schijnbaar iets bijzonders werd gemaakt. Een apart koekje of chocolaatje.
We hebben het niet uitgeprobeerd. We zijn van onszelf hip.
Flj89 bij de handen van Peter R. de Vries, Leidseplein
Het Stedelijk Museum, alias de Badkuip
kunst
Met de nieuwe generatie
We kwamen, geheel volgens planning, precies op tijd aan bij Café Frits Mooy. Daar was ook de plaatselijk bevolking aanwezig.
En wij konden daar even ons verhaal doen zonder drukte aan ons hoofd. En er was bezoek van Wietse,
zoon van Hans en Niek, zoon van Guus.
De groep moest bij elkaar blijven.
Een groots expositie in het museum
het Damrak
De rondvaartboot, we hebben heel eventjes bijgeslapen, want lekker warm en alles in 4 talen, wat heel leerzaam was.
We kregen Indiaas eten in Indian Restaurant Tulsi op de Nieuwe Zijds Voorburgswal. Heerlijk en apart.
Harold heeft zijn hand overspeeld door te zeggen dat het wel pittig mocht.
Met de uber naar Bolle Jan bij het Rembrandtplein, waar we een staaltje Amsterdamse zang kregen voorgeschoteld.
Er zijn ter plekke veel gouden platen van Rene Froger himself en de zanger van dienst zong veel medley's. Er werd geduwd en getrokken.
Dat hoorde erbij.
Bolle Jan
Hier zijn we geplet
Bij het afzakkertje in het hotel kwam een precessie langs vanuit de St. Nicolaaskerk om het Mirakel van Amsterdam te herdenken. We konden niet
meedoen vanwege knagend geweten, maar we geloven wel in wonderen.
Hier is het verhaal over de onverwoestbare hostie:
Het Mirakel van Amsterdam
In theorie zouden we deze aovond de mogelijkheid gehad hebben om op het Rembrandplein naar de Escape te gaan, om ons te buiten te gaan aan
allerhande paraphernalia, maar dat konden we niet opbrengen en er was geen belangstelling voor. Om half één sliep iedereen.
Dat zou je dus niet verwachten van bikkels als wij zijn, maar we raakten wel goed uitgeslapen. Helaas waren we evengoed
nog bijna te laat voor het ontbijt.
Mirakel van Amsterdam
Slaapvertrek
De wandelroute
De statuur van de grote stad
Nog een bakje koffie toe is bijna onze finacieële ondergang geworden. We waren €69,90 kwijt voor een stukje appeltaart en een paar kopjes koffie.
Daarna was er opeens lekkage terwijl het helemaal niet regende, wat ons deed vermoeden dat we hier met ander vocht te maken hadden.
Het weekend was daarmee ten einde. We hebben weer fijn bijgeklets en gaan voor weer een gezond jaar en op naar 2026!
